همیشه خیلی زوددیر می شود

گاهی اوقات ما آدما هیچوقت متوجه نمی شیم که با کارها ، اعمال ، رفتار و یا حتی گفتارمون چه آسیب هایی به دیگران می زنیم. بیشتر وقتها تصورمان این است که خوب یک وقتی یک چیزی گفتیم ، کاری شد دیگه ، یا وقتی برخلاف گفته هامون موضوعی آشکار میشه خیلی محکم می ایستیم و میگیم خوب حالا اینه چیکار کنم؟ یا وقتی کسی رو با یک حرف از نون خوردن انداختیم به عمق حرفمون فکر نمی کنیم بلکه برای توجیه به ریزترین رفتار یا گفته فرد را تکرار می کنیم و اینکه خوب تقصیر خودش بود دیگه ....

در بیشتر مواقع ماآدما با خودخواهی تمام هیچوقت یکبار هم که شده به کرده و گفته خودمون فکرنمی کنیم که بابا بالاخره خودمون مقصر بودیم بلکه همیشه به دنبال احقاق حق واسه خودمون هستیم. نتیجه این میشه که هیچوقت از کار یا گفته یا رفتار بد خودمون پشیمون نمی شیم با اینکار دوضربه بزرگ به خودمون می زنیم . اول اینکه با این پافشاری و عدم پذیرش کوچکترین تقصیر موجب می شیم که دوست یا نزدیکترین افراد خود را برای همیشه از دست بدهیم و از این مهمتر اینکه خدارو هم با اینکارمون رنجاندیم و قطعا ً نتیجه این خودخواهی و دل شکستن آدما رو تو زندگی شخصی امون خواهیم دید. کاش همیشه یادمون باشه که همیشه وقت زیادی نداریم  که بتوانیم جبران کنیم یا بتوانیم چیزهایی که از دست دادیم رو دوباره بدست بیاوریم. کاش وقت گفتن  یا آغاز هر اقدامی به عاقبت کار بیشتر فکر کنیم تا موجب غم و دل شکستن و فاصله و جدایی از دوستان یا عزیزانمان نشویم.

به یاد شعر زیبای قیصر امین پور افتادم که چه زیبا گفته:

حرفهای ما هنوز ناتمام...