کمى انصاف شاید...

هیچکس خودش را در هیچ رابطه اى مقصر نمیداند...
همه ى ما آنقدر غرور داریم...
که همیشه حق را به جانبِ خودمان می دانیم...
از نظر خودمان،فرشتگانى هستیم،
که داشتیم زندگیمان را می کردیم
که یک نفر آمد... 
و ما را با خاک یکسان کرد و رفت...
داخلِ شعرها...
داخلِ متنها می گردیم...
دنبالِ جمله اى که طرف مقابل را بکوبد و ما را مظلوم ترین آدمِ دنیا نشان دهد...
گاهى یادمان میرود...
آدمى که الان می خواهیم سر به تنش نباشد،
تا دیروز پُزَش را به عالم و آدم میدادیم...!
کمى انصاف شاید...