عادت همیشگی ام بود...

عادت همیشگی ام بود... 
از همان کودکی به این سوال فکر می کردم...
 چه کسی از همه خوشبخت تر است؟!
در کودکی فکر می کردم آن مردی که سر خیابان اسباب بازی فروشی دارد حتما خوشبخت ترین انسان دنیاست...
 اما چند سال بعد که از خواب بیدار شدم بروم به مدرسه نظرم عوض شد و فکر کردم پسر شش ساله ی همسایه مان از همه خوشبختتر است چون مدرسه نمیرود و میتواند چند ساعت بیشتر بخوابد...

نوجوان که بودم فکر میکردم حتما خوشبختترین انسان دنیا یکی از سوپر استارهای سینماست یا یک ورزشکار معروف... آن روزها خوشبختی را در شهرت میدیدم...

مدتها گذشت و معنی خوشبختی هر روز برایم عوض میشد...
بستگی به شرایط داشت گاهی خوشبختی را در ثروت میدیدم و وقتی که بیمار میشدم در سلامتی...

سالها گذشت و زندگی به من ثابت کرد خوشبختی برای هر انسانی یک تعریف دارد...
گاهی ما در زندگی به اتفاقی که آن را خوشبختی میدانیم میرسیم ولی باز احساس خوشبختی نمیکنیم...چون گذر زمان و تغییر شرایط تعریف ما از خوشبختی را عوض کرده...

کاش بدانیم خوشبختی واقعی داشتن "آرامش" است.
خوشبختی ای که نه گذر زمان و نه تغییر شرایط نمیتواند آن را از ما بگیرد... دنیا پر است از انسان هایی که همه چیز دارند به جز آرامش...
کسانی که هرگز خوشبخت نمیشوند.