زندگی شبیه جاده...

زندگی شاید شبیه به یک‌ جاده باشد...

یک مسیر برای رسیدن به مقصدی نا معلوم
مقصدی که برای هر انسانی فرق دارد
مسیر برای بعضی ها کوتاه است ، برای عده ای طولانی
گاهی پر پیچ و خم است،پر از سر بالایی...دیگر نمیکشیم ...نمیتوانیم به جلو برویم،پر از سرعت گیرهای عجیب و غریب که تا برای رسیدن به‌ مقصدمان سرعت میگیریم تا به رسیدن نزدیک‌ میشویم سرعتمان را می‌گیرند، یک طرفش درّه است و یک طرف بیابان هیچ لذتی نمی بریم از این مسیر، از این جاده، از این زندگی، تازه اگر سقوط نکنیم .

گاهی جاده صاف است و سراشیبی ...خود به خود مسیر را طی میکنیم...نه خبری از سرعت گیر است نه درّه ... یک طرف جنگل است، یک‌طرف دریا...در جاده و ‌مسیر زندگی اتفاقات زیادی می افتد
با آدمهای مختلفی برخورد می‌کنیم....از کنار خیلیها بیتفاوت میگذریم
خیلیها بیتفاوت از کنارمان میگذرند و گاهی هم پیش میآید کسی چشممان را میگیرد و گازش را میگیرد و میرود....گاهی انرژیمان وسط راه تمام میشود و هیچکس برای کمک کردن به ما نمیایستد....گاهی جلوی راهمان را میگیرند
گاهی پنچر میشویم‌ ، خسته میشویم ...اما همه ی اینها به کنار
فرق دارد مسیر را با چه‌ کسی برویم ...با چه کسی همراه و همسفر باشیم
تنها باشیم یا دلمان به بودن کسی قرص باشد ....بماند که خیلیها وسط جاده پیاده میشوند و همسفرشان عوض میشود ...بماند که خیلی از ما همسفرهای خوبی‌ نیستیم ...بماند که بیشتر مسافریم تا همسفر ...ولی یادمان باشد جاده برای رسیدن به مقصد است ...زندگی برای رسیدن به هدف است ... حتی اگر مسیر سخت باشد ...حتی اگر زندگی سخت باشد