دوستی...

برای خودتان یک دوست پیدا کنید، یکنفر که تا اَبَد بماند، یکنفر که حالتان،جانتان،یارتان،بد و خوبتان را همه را با هم بخواهد، یکنفر که حالش را بپرسید،خوابش را ببینید . آدم ها باید، غیر از عشق و خانواده ،یکنفر را داشته باشند که همه چیزهایی که نمی شود به آن دو قبلی گفت به او گفت! از سردرد های کوچکتان تا غمهای یکساله! یکنفر که تا صبح روبروی هم بنشینید و غرهایتان را بزنید و او گوش کند و شما را با آغوشش گمراه نکند و به وقتش آغوشش را چهار تاق باز کند برای شخص شما. یکنفر که بابت هیچ چیز، سوال نکند تا وقتی می گوئید برویم ، او بند کفشهایش را بسته باشد ، قبل از قفل در. یکنفر باید باشد که از چشمهایتان هم را بشناسید. یکنفر باید باشد که در جواب سوالهای شما بی حسادت بگوید: چه خوش رنگی،چه زیبایی،چه ماهی،چه یاری،چه خونه ای،چه دست پختی،چه هنری و هزار چه بدون حسادت و با کلی عشق.  یکنفری که یک نفر نیست، به شما وصل است ،یکنفر است. یکنفرِ کمیاب اما هست که نامش دوست است . هر آدمی باید یکنفر را داشته باشد که صبح از فکرش در شما حسادت کند. یکنفر را دوست بدارید و با آن پیر شوید، اگر عمرمان قرارش به سپیدیست